CZĘŚĆ 5 I ŻYCZENIA ŚWIĄTECZNE :*

Kochani nie wiem jak to będzie z dodawaniem części w ten weekend ale mam ogromny problem z internetem . . . :( Bardzo was przepraszam. Nie dość, że tak rzadko dodaję to jeszcze teraz taka sytuacja...
Można powiedzieć, że na święta zostałam bez neta :( To znaczy net jest ale jego prędkość to jakieś nieporozumienie... Ciężko mi będzie cokolwiek dodawać bo nawet blog mi się nie chce załadować. Proszę o cierpliwość i wyrozumiałość. No i wesołych świąt życzę wszystkim moim czytelnikom oraz komentującym Anastazi, Majce G., Weronice, Zakręconej i szalonej i innym :* Zdrowia, szczęścia i dużo, dużo weny przy pisaniu opowiadań :* Oraz spełnienia najskrytszych marzeń :* 
PS: Może doczekamy się w końcu pocałunku naszej ulubionej pary . . . FaWi :D

CZ.5

Wiki wchodząc do hotelu od razu skierowała się w stronę swojego pokoju. Wiedziała, że czeka ją kontynuacja poważnej rozmowy z Agatą. Znała dobrze swoją przyjaciółkę i wiedziała. że nie odpuści. Poszła szybko pod prysznic a kiedy wyszła z łazienki blondynka już czekała u niej w pokoju z dwoma kieliszkami i czerwonym winem. Zauważając ją Wiki spuściła głowę i ciężko opadła na łóżko.

-Agataaa, Agatkooo, nie możemy przełożyć tej rozmowy? Ja jutro z samego rana mam dyżur- próbowała się wykręcić

- Jedna lampka wina ci nie zaszkodzi a po za tym czeka nas długa rozmowa. I co będziemy siedziały o suchym pysku? – zaśmiała się

- Nie wiem zupełnie o czym chcesz rozmawiać – udała Wiktoria

- Dobrze wiesz. O Falkowiczu… i o tobie. O was. – powiedziała poważnie

- Nie ma żadnych nas! – krzyknęła Wiki

- Hmm wiesz, że właśnie przechodzisz etap wyparcia, następny to akceptacja – zaśmiała się – Bo z miłością jest podobnie jak z chorobą. Wiki rzuciła w przyjaciółkę poduszką i uśmiechnęła się. Nigdy nie potrafiła długo złościć się na niebieskooką blondynkę.

- Wiem, że cały dzień spędziłaś w szpitalu…u profesora w gabinecie – spojrzała rudej w oczy I proszę nie zaprzeczaj! – wtrąciła szybko widząc, że Wiktoria znów próbuje coś kręcić.

- Nina was widziała

- Cholera – zaklęła cicho Wiktoria – Jak nie Jakubek to ta małpa…

Agata nalała wino do kieliszków i podała jeden Wiktorii.

- Powiedz mi Wiki, ale tak szczerze czy ty coś czujesz do profesorka?- zapytała

- Tak, czuję… czuję, że to skończony dupek i szuja któremu nie można ufać. A przynajmniej ja nie potrafię mu zaufać. Drażni mnie, denerwuje i wkurza ale… - przerwała bo nie wiedziała co powiedzieć

- Aleee…? - przeciągnęła Agata

Wiki westchnęła głęboko i popatrzyła blondynce w oczu po czym wypiła na raz prawie cały kieliszek czerwonego, procentowego napoju.

- Ale jednocześnie coś mnie do niego ciągnie – spuściła wzrok – nie umiem tego wytłumaczyć…

Agata poklepała koleżankę przyjacielsko.

- Lubię z nim rozmawiać i dobrze czuję się w jego towarzystwie. Dzisiaj przez rozmowę z nim nawet nie zauważyłam, że jest już tak późno… zaproponował, że mnie odprowadzi. Nie widzę powodu czemu miała bym się nie zgodzić…

- Ciekawe jak by się to skończyło gdybym akurat nie przyszła. Patrzyliście się na siebie jak wygłodniałe wilki na kawałek mięsa – zaśmiała się szczerze blondynka – wiem, że już ci to dzisiaj mówiłam ale uważaj Wiki. Z miłości łatwo można stracić głowę – blondynka lekko posmutniała

Wiki skinęła tylko głową. Nalała sobie jeszcze jedną lampkę wina. Siedziały w ciszy i obie zaczęły rozmyślać. Agata martwiła się o przyjaciółkę ale była też ciekawa tego jak rozwinie się jej relacja z Falkowiczem. Obserwowała od dłuższego czasu, że ich do siebie ciągnie ale też, że nie będzie to prosta relacja… dwa ogniste charakterki to ciekawe a zarazem trudne połączenie. Wiki napiła się wina. Myślami błądziła po najskrytszych zakamarkach swojej głowy. Ale czuła, że jej rozum powoli zaczyna przegrywać walkę z sercem. Naprawdę zaczynała coś czuć do Andrzeja. Ale bała się, że ją oszuka i wykorzysta. Nie chciała jeszcze dopuszczać do siebie głosu serca. Jeszcze nie teraz…wiedziała jak będzie to trudne.