CZĘŚĆ 12

Kolejna część tak jak obiecałam:) Mam nadzieję, że wam się spodoba ;)

Jako, że dzisiaj mamy ostatni dzień tego roku to chce wam kochane życzyć wszystkiego co najlepsze, samych sukcesów i spełnienia marzeń:) Macie na to cały rok 2014:) 

Po za tym pragnę podziękować za (prawie) 2400 wejść no mojego bloga i wszystkie bardzo miłe i wiele dla mnie znaczące komentarze :*

Dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję <3

Mam też nadzieję, że w przyszłym roku doczekamy się FaWi ;)

CZ.12

Od rana w szpitalu było mnóstwo roboty. Wiki i Andrzej tylko w pośpiechu się mijali. Ale za każdym razem na ich twarzach gościł uśmiech od ucha do ucha.

Wiktoria miała trudnych pacjentów i dodatkowo wypełnianie dokumentacji. Po obchodzie i ciężkiej operacji którą przeprowadziła z Piotrem wpadła zmęczona do pokoju lekarskiego robiąc sobie kawę i rozkładając teczkę z dokumentami.

- Hmm no to zaczynamy zabawę – mruknęła patrząc na stos papierów.
Do pokoju wszedł Adam.

- O hej Wiki – ucieszył się na widok dziewczyny – słuchaj mam do Ciebie sprawę

- No słucham. Streszczaj się bo jak widzisz jestem trochę zajęta – mruknęła nie odrywając uwagi od swojej pracy

- Muszę się zerwać godzinę wcześniej z roboty… przejmiesz mojego pacjenta – zapytał z nadzieją

- Kpisz ze mnie?! Zobacz ile mam własnej pracy, padam na twarz i mam przejmować dodatkową robotę bo ty musisz się zerwać z pracy – powiedziała oburzona i zdenerwowana patrząc na Adama – Zapomnij – powiedziała stanowczo i już spokojniej. – Znajdź sobie inna ofiarę na mnie  nie licz i spadaj bo mi przeszkadzasz – rzuciła

- A nie, nie to ja ci bardzo dziękuje! Zawsze można na ciebie liczyć – powiedział z ironią i wyszedł z lekarskiego mijając się z Falkowiczem.

- Ktoś tu dzisiaj nie w humorze? – zapytał podchodząc do młodej chirurg i delikatnie całując ją w czoło.

- Mam dzisiaj wyjątkowo dużo pracy, stażystki na głowie i stos papierkowej roboty . . . – westchnęła smutno

- Może dasz się dzisiaj zaprosić na kolację? – powiedział z uśmiechem

Wiki w końcu oderwała swoją uwagę od papierów i spojrzała na niego odwzajemniając uśmiech.

- Kolacja w tym samym lokalu?

- A co nie podobało się pani doktor? – droczył się z nią

- Lokal całkiem, całkiem – zaśmiała się – Tylko towarzystwo strasznie nachalne – dała mu delikatnego kuksańca w bok

- A ja nie narzekam – znów pocałował ją w czoło.

***

Do pokoju wszedł Sambor. Zdziwił go widok roześmianego Falkowicza opartego o biurko i Wiktori zapatrzonej w niego jak w obrazek. Czyżby mięli się ku sobie?

- Dzień dobry państwu. Mam nadzieję że nie przeszkadzam – powiedział – Pani Wiktorio czy ma dla mnie Pani już dokumenty o które prosiłem? – zapytał

Falkowicz tylko zmierzył ostrym spojrzeniem doktora i usiadł na niebieskiej sofie delektując się widokiem Wiktorii, zapachem kawy unoszącym się w powietrzu i chwilą odpoczynku.

Wiktoria popatrzyła na Michała zakłopotana i spuściła głowę. – Przepraszam doktorze, wyleciało mi z głowy.

- Proszę przynieść mi te dokumenty jak najszybciej do gabinetu. Tu się pracuje – popatrzył na Falkowicza – a nie ucina pogawędki. Nie ma na to czasu. Po za tym proszę się szykować do operacji…

- Ale doktorze ja przed chwilą zeszłam z bloku… nie może operować ktoś inny

- Nie – powiedział po prostu Sambor – mamy dzisiaj niezły młyn i wszyscy są zajęci. Wiozą nam 3 osoby z wypadku jedna w stanie ciężkim od razu na blok.

Już chciał wyjść z pokoju ale zatrzymał się w drzwiach.

- Zapomniał bym. Doktor Krajewski zmuszony był wziąć dzisiaj wolne i prosił żeby przejęła pani jego pacjenta. Pan Kozerski z pod 5… - wyszedł nie czekając na reakcję Consalidy.

Falkowicz widząc wściekłość wymalowaną na twarzy rudej dziewczyny, wziął krzesełko i usiadł zaraz koło niej przytulając ją.

- Jak widzisz nici z kolacji, ze spokojnego wieczoru ze wszystkiego – powiedziała oburzona

- Cholera zabije tego Adama mówiłam mu że mam masę roboty i . . .

-Zaraz wszystko zorganizujemy – przerwał jej i wstał gwałtownie z krzesła. – No zostaw te papiery i szykuj się do operacji – popatrzyła na niego zdziwiona.

Cholera mówię mu że padam na twarz a on jeszcze mnie pogania- pomyślała